[ Pobierz całość w formacie PDF ]
szczęście. Zasady, które odznaczały się wielką sprawiedliwością dostarczały obywatelom równość i dobrobyt. Mieszkańcy
prowadzili swe życie pod ręką bożą", zgodnie z wszelkimi zasadami moralnymi oraz dogmatami religijnymi. Ludzie
zamieszkujący wyspę wierzą w potęgę rozumu, który umożliwia rozwój techniki oraz przejęcie całkowitej władzy nad
światem. Utwór ten zgłębiał tajemnice stworzenia oraz odkrywał drogę do wielkich wynalazków. Eksperymenty i postęp
techniki prowadzą do całkowitej izolacji Nowej Atlantydy od świata otaczającego.
23. Machiavelli o moralności i polityce.
Niccolo Machiavelli, uznawany za najwybitniejszego myśliciela politycznego Renesansu, miał na wskroś realistyczne,
wynikające z głębokiego wniknięcia w psychikę rządzących i rządzonych, spojrzenie na jednostkę, państwo i władzę.
Podstaw władzy politycznej poszukiwał w sile, a nie w wiedzy(odwrotnie do Platona). Państwo natomiast uważał za
instrument zdobycia i utrzymania władzy, a nie społeczeństwo obywatelskie, wspólnotę wspólnot(odwrotnie do
Arystotelesa). Przedmiotem jego zainteresowania była sztuka państwowa". Machiavelli brutalnie odsłonił niskie pobudki
ludzkiego działania i właściwy człowiekowi egoizm, odzierając tym samym państwo, przedmiot, a zarazem instrument gry
między rządzącymi i rządzonymi, z wszelkich atrybutów świętości. Nurt makiawelizmu odnosi się do amoralnego i
cynicznego wykorzystywania wszelkich środków dla osiągnięcia zamierzonego celu.
Przykładem polityka u Machiavelliego jest Książę, który sam decyduje o doborze środków prowadzących do celu. Książę-
polityk powinien
" stosować przemoc, ale szybko i konkretnie.
" Być powściągliwy i oszczędny/by nie budzić zawiści
" Budzić zarówno miłość, jak i lęk do swojej osoby
" Kierować się dobrem powszechnym
Machiavelli wierzył w racjonalność, a nie moralność polityki. By uzyskać dla państwa określony cel nie można trzymać się
reguł moralnych, które wystrzegając przed wielością środków, często bardzo okrutnych. Polityk, dla dobra całego
społeczeństwa, nie powinien bać się podejmować wszelakich działań, musi pewnie iść ku celu, bez rozpatrywania, czy środki
nie są większe niż ceł.
24. Idea! władcy według MachiaveIlego.
Zdaniem Machiavellego, panujący powinien używać wszelkich środków, które pomogą mu osiągnąć zamierzony cel.
Skuteczny władca powinien być lisem i lwem i zależnie od sytuacji stosować podstęp, wiarołomstwo lub siłę. Znaczącą rolę
przyznawał propagandzie władzy, której zadaniem jest stworzenie korzystnego wizerunku panującego, nie jest bowiem
najważniejsze, jaki jest władca naprawdę, ale najistotniejsze jest to, jak postrzegają go poddani. Jako zwolennik realizmu w
polityce przekonywał, że panujący przy podejmowaniu decyzji powinien się liczyć z rzeczywistymi warunkami i
rzeczywistymi możliwościami wykonania takich decyzji. Władca powinien dobrze znać historię, dzięki czemu będzie mógł
zapobiec wielu kryzysom politycznym bądz ekonomicznym. Władca musi być skuteczny w dążeniu do dobra interesu
państwa (racji stanu) a także musi umieć uchronić je przed upadkiem, a żeby to osiągnąć:
" musi na wstępie rozprawić się z wrogami,
" musi być lisem i lwem,
" musi być realistą: mieć wyczucie tego, co wykonalne, a co nie; umieć odróżnić to, co przypadkowe od tego, co
konieczne; umieć wykorzystać okazję,
" musi być nieomylny,
" musi dbać o opinię człowieka cnotliwego, bogobojnego, bo nie można dobrze rządzić wbrew opinii poddanych,
" musi być bezwzględny, ale tępić tylko tych, którzy spiskują przeciwko niemu,
" musi dotrzymywać danego słowa, dopóki istnieją przyczyny, dla któiych coś obiecał,
" musi budzić lęk, choć dobrze by było, gdyby poddani go kochali,
" musi być okrutny, a dobrodziejstwa dawkować systematycznie,
" musi wykonywanie najgorszych zadań powierzać ministrom,
" nie powinien walczyć z Kościołem i religią - powinien umieć je sobie podporządkować tak, aby mu służyły,
" musi być protektorem ludu,
" powinien zachowywać co najmniej pozory łaskawości, prawości, ludzkości i pobożności, łamiąc je w razie potrzeby.
25. Jean Bodin i jego teoria suwerenności władzy państwowej.
Na analizie rzeczywistości XVI w oparł tezę, że miejsce hierarchii feudalnej typowej dla państwa stanowego powinna zająć
hierarchia społeczna, która odzwierciedlałaby strukturę centralistycznej monarchii. Najważniejszym elementem doktryny
Bodina jest pojęcie państwa i związanej z nim suwerenności władzy. Na określenie państwa posłużył się terminem [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl rafalstec.xlx.pl
szczęście. Zasady, które odznaczały się wielką sprawiedliwością dostarczały obywatelom równość i dobrobyt. Mieszkańcy
prowadzili swe życie pod ręką bożą", zgodnie z wszelkimi zasadami moralnymi oraz dogmatami religijnymi. Ludzie
zamieszkujący wyspę wierzą w potęgę rozumu, który umożliwia rozwój techniki oraz przejęcie całkowitej władzy nad
światem. Utwór ten zgłębiał tajemnice stworzenia oraz odkrywał drogę do wielkich wynalazków. Eksperymenty i postęp
techniki prowadzą do całkowitej izolacji Nowej Atlantydy od świata otaczającego.
23. Machiavelli o moralności i polityce.
Niccolo Machiavelli, uznawany za najwybitniejszego myśliciela politycznego Renesansu, miał na wskroś realistyczne,
wynikające z głębokiego wniknięcia w psychikę rządzących i rządzonych, spojrzenie na jednostkę, państwo i władzę.
Podstaw władzy politycznej poszukiwał w sile, a nie w wiedzy(odwrotnie do Platona). Państwo natomiast uważał za
instrument zdobycia i utrzymania władzy, a nie społeczeństwo obywatelskie, wspólnotę wspólnot(odwrotnie do
Arystotelesa). Przedmiotem jego zainteresowania była sztuka państwowa". Machiavelli brutalnie odsłonił niskie pobudki
ludzkiego działania i właściwy człowiekowi egoizm, odzierając tym samym państwo, przedmiot, a zarazem instrument gry
między rządzącymi i rządzonymi, z wszelkich atrybutów świętości. Nurt makiawelizmu odnosi się do amoralnego i
cynicznego wykorzystywania wszelkich środków dla osiągnięcia zamierzonego celu.
Przykładem polityka u Machiavelliego jest Książę, który sam decyduje o doborze środków prowadzących do celu. Książę-
polityk powinien
" stosować przemoc, ale szybko i konkretnie.
" Być powściągliwy i oszczędny/by nie budzić zawiści
" Budzić zarówno miłość, jak i lęk do swojej osoby
" Kierować się dobrem powszechnym
Machiavelli wierzył w racjonalność, a nie moralność polityki. By uzyskać dla państwa określony cel nie można trzymać się
reguł moralnych, które wystrzegając przed wielością środków, często bardzo okrutnych. Polityk, dla dobra całego
społeczeństwa, nie powinien bać się podejmować wszelakich działań, musi pewnie iść ku celu, bez rozpatrywania, czy środki
nie są większe niż ceł.
24. Idea! władcy według MachiaveIlego.
Zdaniem Machiavellego, panujący powinien używać wszelkich środków, które pomogą mu osiągnąć zamierzony cel.
Skuteczny władca powinien być lisem i lwem i zależnie od sytuacji stosować podstęp, wiarołomstwo lub siłę. Znaczącą rolę
przyznawał propagandzie władzy, której zadaniem jest stworzenie korzystnego wizerunku panującego, nie jest bowiem
najważniejsze, jaki jest władca naprawdę, ale najistotniejsze jest to, jak postrzegają go poddani. Jako zwolennik realizmu w
polityce przekonywał, że panujący przy podejmowaniu decyzji powinien się liczyć z rzeczywistymi warunkami i
rzeczywistymi możliwościami wykonania takich decyzji. Władca powinien dobrze znać historię, dzięki czemu będzie mógł
zapobiec wielu kryzysom politycznym bądz ekonomicznym. Władca musi być skuteczny w dążeniu do dobra interesu
państwa (racji stanu) a także musi umieć uchronić je przed upadkiem, a żeby to osiągnąć:
" musi na wstępie rozprawić się z wrogami,
" musi być lisem i lwem,
" musi być realistą: mieć wyczucie tego, co wykonalne, a co nie; umieć odróżnić to, co przypadkowe od tego, co
konieczne; umieć wykorzystać okazję,
" musi być nieomylny,
" musi dbać o opinię człowieka cnotliwego, bogobojnego, bo nie można dobrze rządzić wbrew opinii poddanych,
" musi być bezwzględny, ale tępić tylko tych, którzy spiskują przeciwko niemu,
" musi dotrzymywać danego słowa, dopóki istnieją przyczyny, dla któiych coś obiecał,
" musi budzić lęk, choć dobrze by było, gdyby poddani go kochali,
" musi być okrutny, a dobrodziejstwa dawkować systematycznie,
" musi wykonywanie najgorszych zadań powierzać ministrom,
" nie powinien walczyć z Kościołem i religią - powinien umieć je sobie podporządkować tak, aby mu służyły,
" musi być protektorem ludu,
" powinien zachowywać co najmniej pozory łaskawości, prawości, ludzkości i pobożności, łamiąc je w razie potrzeby.
25. Jean Bodin i jego teoria suwerenności władzy państwowej.
Na analizie rzeczywistości XVI w oparł tezę, że miejsce hierarchii feudalnej typowej dla państwa stanowego powinna zająć
hierarchia społeczna, która odzwierciedlałaby strukturę centralistycznej monarchii. Najważniejszym elementem doktryny
Bodina jest pojęcie państwa i związanej z nim suwerenności władzy. Na określenie państwa posłużył się terminem [ Pobierz całość w formacie PDF ]