[ Pobierz całość w formacie PDF ]
między między istotą korową i rdzeniową. Słupy piramid są objęte przez kielichy mniejsze,
które łącząc się ze sobą tworzą kielichy większe, te z kolei tworzą miedniczkę nerkową.
Miedniczka nerkowa przechodzi bezpośrednio w moczowód. W obrazie mikroskopowym nerki,
w istocie nerki, głównym składnikiem są kłębuszki nerkowe. Są to skręcone pętle naczynia
tętniczego, które są otoczone torebką Bowmanna (czyt. Baumana). Torebka ma dwie blaszki
wewnętrzną, która pokrywa bezpośrednio kłębuszek i zewnętrzną. Między nimi jest wąska
przestrzeń, do której przesącza się mocz z naczyń kłębuszka. Naczynie tętnicze dochodzące
do kłębuszka jest szersze od naczynia wychodzącego. Od torebki kłębuszka odchodzi kanalik
główny, który zaczyna się częścią krętą, przechodzi w prostą, następnie w pętlę Henlego, z
kolei ma odcinek kręty i przechodzi do cewki zbiorczej. Przechodząc przez ten układ
kanalików nerkowych mocz ulega daleko idącym zmianom ilościowym oraz jakościowym.
Cewki zbiorcze leżą w części rdzennej, łączą się w grubsze pnie, które na wierzchołkach
piramid uchodzą szeregiem otworków. Przez te cewki zbiorcze mocz spływa do kielichów
mniejszych, dalej do większych miedniczki nerkowej i do moczowodu. Do nerki wchodzi
tętnica nerkowa, bezpośrednie odgałęzienie aorty brzusznej. Po weJściu do nerki tętnica dzieli
się na kilka rozgałęzień, które dochodzą do granicy między korą i rdzeniem nerki. Tu oddają
dalsze gałęzie, z których część wchodzi do istoty rdzennej, a część do istoty korowej. W
istocie korowej naczynia przechodzą w kapilary, które tworzą kłębuszki nerkowe, z których
znowu wychodzą naczynia kapilarne tętnicze, dopiero poza kłębuszkiem przechodzą w
naczynia żylne. Drobne żyłki łączą się w większe i z nerki wypływa jedna żyła nerkowa. Nerka
jest pokryta torebką włóknistą, otoczona dalej przez torebkę tłuszczową i warstwę tkanki
łącznej tworzącą powięz nerkową. Powierzchnia przednia nerki jest pokryta przez otrzewną.
Nerka może zmieniać swoje położenie nieznacznie w warunkach fizjologicznych, a niekiedy
znacznie w warunkach patologicznych. Nerka leży w przestrzeni zaotrzewnowej na tylnej
34
ścianie jamy brzusznej, na poziomie górnych kręgów lędzwiowych, prawa zwykle nieco niżej
niż lewa. Górna granica położenia nerek sięga do 11 kręgu piersiowego, zaś dolna do 3 kręgu
lędzwiowego. Prawa nerka sąsiaduje z wątrobą, Nadnerczem, dwunastnicą, i okrężnicą
poprzeczną. Lewa nerka sąsiaduje z nadnerczem, trzustką i okrężnicą poprzeczną.
Moczowód jest to przewód biegnący od wnęki nerki jako bezpośrednie przedłużenie
miedniczki nerkowej do pęcherza moczowego. Leży on zaotrzewnowo, na mięśniach tylnej
ściany jamy brzusznej, przechodzi następnie do miednicy mniejszej i dochodzi do tylnej ściany
pęcherza. Moczowód jest wyścielony błoną śluzową, Posiada w swej ścianie mięśnie gładkie
ułożone w warstwę okrężną, która kurczy się ruchem robaczkowym. Ruch ten spycha w dół,
krople moczu. Pęcherz moczowy leży w miednicy mniejszej, tuż za spojeniem łonowym.
Pęcherz pusty nie wystaje ponad spojenie, wypełniony sięga powyżej spojenia. Jest to worek
o rozciągliwej ścianie, zbudowany z błony śluzowej, podśluzowej i mięsnej. Błona śluzowa jest
pofałdowana w pęcherzu pustym, a wygładza się w miarę napełniania moczem. Na ścianie
tylnej pęcherza znajduje się trójkąt pęcherzowy, który jest zawsze gładki, ponieważ w tym
miejscu błona śluzowa jest przyrośnięta do warstwy mięsnej. W szczytach górnych trójkąta
znajdują się ujścia moczowodów, wierzchołek dolny prowadzi do cewki moczowej. Otoczenie
pęcherza moczowego jest inne u płci męskiej, inne u płci żeńskiej. U mężczyzny dno pęcherza
opiera się o gruczoł krokowy, na ścianie tylnej znajdują się gruczoły pęcherzykowe i bańki
nasieniowodów. Za pęcherzem moczowym leży odbytnica. U kobiety za pęcherzem
moczowym znajdują się macica i pochwa. Cewka moczowa tylna u płci %7łeńskiej jest
odcinkiem ostatnim układu moczowego. Jest to krótki przewód o typowej budowie ściany, z [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl rafalstec.xlx.pl
między między istotą korową i rdzeniową. Słupy piramid są objęte przez kielichy mniejsze,
które łącząc się ze sobą tworzą kielichy większe, te z kolei tworzą miedniczkę nerkową.
Miedniczka nerkowa przechodzi bezpośrednio w moczowód. W obrazie mikroskopowym nerki,
w istocie nerki, głównym składnikiem są kłębuszki nerkowe. Są to skręcone pętle naczynia
tętniczego, które są otoczone torebką Bowmanna (czyt. Baumana). Torebka ma dwie blaszki
wewnętrzną, która pokrywa bezpośrednio kłębuszek i zewnętrzną. Między nimi jest wąska
przestrzeń, do której przesącza się mocz z naczyń kłębuszka. Naczynie tętnicze dochodzące
do kłębuszka jest szersze od naczynia wychodzącego. Od torebki kłębuszka odchodzi kanalik
główny, który zaczyna się częścią krętą, przechodzi w prostą, następnie w pętlę Henlego, z
kolei ma odcinek kręty i przechodzi do cewki zbiorczej. Przechodząc przez ten układ
kanalików nerkowych mocz ulega daleko idącym zmianom ilościowym oraz jakościowym.
Cewki zbiorcze leżą w części rdzennej, łączą się w grubsze pnie, które na wierzchołkach
piramid uchodzą szeregiem otworków. Przez te cewki zbiorcze mocz spływa do kielichów
mniejszych, dalej do większych miedniczki nerkowej i do moczowodu. Do nerki wchodzi
tętnica nerkowa, bezpośrednie odgałęzienie aorty brzusznej. Po weJściu do nerki tętnica dzieli
się na kilka rozgałęzień, które dochodzą do granicy między korą i rdzeniem nerki. Tu oddają
dalsze gałęzie, z których część wchodzi do istoty rdzennej, a część do istoty korowej. W
istocie korowej naczynia przechodzą w kapilary, które tworzą kłębuszki nerkowe, z których
znowu wychodzą naczynia kapilarne tętnicze, dopiero poza kłębuszkiem przechodzą w
naczynia żylne. Drobne żyłki łączą się w większe i z nerki wypływa jedna żyła nerkowa. Nerka
jest pokryta torebką włóknistą, otoczona dalej przez torebkę tłuszczową i warstwę tkanki
łącznej tworzącą powięz nerkową. Powierzchnia przednia nerki jest pokryta przez otrzewną.
Nerka może zmieniać swoje położenie nieznacznie w warunkach fizjologicznych, a niekiedy
znacznie w warunkach patologicznych. Nerka leży w przestrzeni zaotrzewnowej na tylnej
34
ścianie jamy brzusznej, na poziomie górnych kręgów lędzwiowych, prawa zwykle nieco niżej
niż lewa. Górna granica położenia nerek sięga do 11 kręgu piersiowego, zaś dolna do 3 kręgu
lędzwiowego. Prawa nerka sąsiaduje z wątrobą, Nadnerczem, dwunastnicą, i okrężnicą
poprzeczną. Lewa nerka sąsiaduje z nadnerczem, trzustką i okrężnicą poprzeczną.
Moczowód jest to przewód biegnący od wnęki nerki jako bezpośrednie przedłużenie
miedniczki nerkowej do pęcherza moczowego. Leży on zaotrzewnowo, na mięśniach tylnej
ściany jamy brzusznej, przechodzi następnie do miednicy mniejszej i dochodzi do tylnej ściany
pęcherza. Moczowód jest wyścielony błoną śluzową, Posiada w swej ścianie mięśnie gładkie
ułożone w warstwę okrężną, która kurczy się ruchem robaczkowym. Ruch ten spycha w dół,
krople moczu. Pęcherz moczowy leży w miednicy mniejszej, tuż za spojeniem łonowym.
Pęcherz pusty nie wystaje ponad spojenie, wypełniony sięga powyżej spojenia. Jest to worek
o rozciągliwej ścianie, zbudowany z błony śluzowej, podśluzowej i mięsnej. Błona śluzowa jest
pofałdowana w pęcherzu pustym, a wygładza się w miarę napełniania moczem. Na ścianie
tylnej pęcherza znajduje się trójkąt pęcherzowy, który jest zawsze gładki, ponieważ w tym
miejscu błona śluzowa jest przyrośnięta do warstwy mięsnej. W szczytach górnych trójkąta
znajdują się ujścia moczowodów, wierzchołek dolny prowadzi do cewki moczowej. Otoczenie
pęcherza moczowego jest inne u płci męskiej, inne u płci żeńskiej. U mężczyzny dno pęcherza
opiera się o gruczoł krokowy, na ścianie tylnej znajdują się gruczoły pęcherzykowe i bańki
nasieniowodów. Za pęcherzem moczowym leży odbytnica. U kobiety za pęcherzem
moczowym znajdują się macica i pochwa. Cewka moczowa tylna u płci %7łeńskiej jest
odcinkiem ostatnim układu moczowego. Jest to krótki przewód o typowej budowie ściany, z [ Pobierz całość w formacie PDF ]